Kapitaalgoederenvoorraad van buiten de overheidsbalans vallende PPS. De waarde van de kapitaalgoederen van buiten de overheidsbalans vallende publiek-private samenwerkingsverbanden (PPS). Kapitaalgoederen zijn geproduceerde materiële of immateriële activa die langer dan een jaar in het productieproces worden gebruikt. Bij publiek-private samenwerkingsverbanden (PPS) gaat het voornamelijk om infrastructuur en gebouwen. Publiek-private samenwerkingsverbanden (PPS) zijn complexe langlopende contracten tussen een exploitant (doorgaans een (groep van) vennootschap(pen)) en een overheidsinstelling. Bij PPS gaat het om een aanzienlijke kapitaaluitgave door de exploitant om vaste activa te creëren of te verbeteren, die vervolgens door die exploitant worden geëxploiteerd en beheerd met het oog op de verlening van diensten aan de overheidsinstelling of namens de overheidsinstelling aan het grote publiek. In een PPS-contract verwerft de exploitant de vaste activa en is zij de juridische eigenaar van die activa tijdens de contractperiode. Net als bij een lease wordt de economische eigenaar van de activa bij een PPS vastgesteld door na te gaan welke eenheid de meeste risico's draagt en welke vermoedelijk de meeste baten uit de activa ontvangt. De activa en derhalve ook de bruto-investeringen in vaste activa worden dan aan die eenheid toegerekend. Indien het risico bij de overheid ligt, dan worden de activa op de overheidsbalans geboekt met een geïmputeerde schuld aan de partner. De geïmputeerde schuld zorgt voor een grotere overheidsschuld. Indien het risico bij de partner ligt, dan wordt het kapitaal buiten de overheidsbalans geboekt zonder consequenties voor de overheidsschuld. In verband met de risico's en baten moeten vooral de volgende elementen worden onderzocht: a) bouwrisico's, die onder meer bestaan uit kostenoverschrijdingen, eventuele extra kosten als gevolg van te late levering of het niet voldoen aan specificaties of bouwcodes, en milieu- en overige risico's die resulteren in betalingen aan derden; b) beschikbaarheidsrisico's, die onder meer bestaan uit eventuele extra kosten voor bijvoorbeeld onderhoud en financiering, of uit boetes omdat het volume of de kwaliteit van de diensten niet voldoet aan de in het contract gespecificeerde normen; c) vraagrisico's, die onder meer bestaan uit de mogelijkheid dat de vraag naar de diensten hoger of lager uitvalt dan verwacht; d) restwaarde- en verouderingsrisico's, waarbij het onder meer gaat om het risico dat de activa aan het eind van het contract minder waard zijn dan verwacht en om de mate waarin de overheid een optie heeft de activa te verwerven; e) het bestaan van financierings- of verleningsgaranties door de concessiegever, dan wel van voordelige beëindigingsclausules, met name bij beëindiging op initiatief van de exploitant.