Eenmalige garanties verstrekt door de overheid aan financiële instellingen in handen van de overheid. Financiële instellingen is een institutionele sector van de economie die alle (quasi-)vennootschappen bevat met als hoofdfunctie financiële intermediatie, dat wil zeggen het aantrekken, transformeren en distribueren van financiële middelen. Overheidsondernemingen zijn alle markteenheden, waarover de overheid zeggenschap heeft. Onder zeggenschap over een entiteit wordt verstaan het vermogen om het algemene beleid van die entiteit te bepalen. Zeggenschap kan direct door één overheidseenheid, dan wel indirect door meerdere overheidseenheden of overheidsondernemingen samen. Meer dan 50 procent aandelenbezit van de overheid in een vennootschap is voldoende om zeggenschap vast te stellen. Stichtingen en ook sommige Zelfstandige Bestuursorganen (ZBO's) zoals de Autoriteit Financiële Markten (AFM) kunnen ook tot de overheidsondernemingen gerekend worden. Of een tot eenheid onder zeggenschap van de overheid deel uitmaakt van de sector overheid dan wel een overheidsonderneming is, wordt bepaald aan de hand van het markt-/niet-markt criterium. Niet-markteenheden worden ingedeeld bij de sector overheid en markteenheden worden als overheidsonderneming beschouwd. Op deze algemene regel wordt alleen een uitzondering gemaakt voor bepaalde financiële instellingen die toezicht houden (bijv. AFM) op dan wel diensten leveren aan de financiële sector, en die worden geclassificeerd als financiële instellingen in handen van de overheid, ongeacht of zij een markt- dan wel een niet-markteenheid zijn. Sinds de nationalisatie van ABN AMRO en SNS REAAL zijn deze banken ook financiële overheidsondernemingen. Andere voorbeelden van financiële overheidsondernemingen zijn Bank Nederlandse Gemeenten (BNG) en Nederlandse Waterschapsbank (NWB).