Som van de uitstaande langlopende schuld en de netto kortlopende schuld. De langlopende schuld (ook wel vaste of gevestigde schuld) betreft de leningen en de uitgegeven effecten met een oorspronkelijke looptijd van meer dan één jaar. Leningen zijn onderhandse overeenkomsten tussen een geldgever en geldnemer. Effecten zijn vorderingen aan toonder zonder eigendomsrechten (verhandelbaar schuldpapier). Bij het Rijk gaat het bij de langlopende effecten vooral om obligaties. De schuld is gewaardeerd tegen nominale waarde, dat wil zeggen tegen de waarde die op het schuldpapier (obligatie) is vermeld. De kortlopende schuld is het gedeelte van de totale schuld dat betrekking heeft op de leningen en effecten met een oorspronkelijke looptijd van maximaal één jaar. Deze kortlopende leningen en effecten moeten binnen één jaar na de afsluitdatum worden afgelost respectievelijk teruggekocht. Bij het Rijk gaat het bij kortlopende effecten vooral om schatkistpapier. In de netto kortlopende schuld zijn de schulden verminderd met de vorderingen. Er is gekozen voor de netto waarde omdat kortlopende vorderingen en schulden snel onderling te vervangen zijn. Onder de kortlopende vorderingen en schulden vallen naast effecten en leningen bijvoorbeeld ook kasgeld en banktegoeden.